Toneelverslag B
1 Opvoeringstekens
Hoe maken de proxemiek en gestiek de onderlinge verhoudingen zichtbaar?
In dit stuk verloopt het niet veel anders als in het dagelijkse leven. De afstand tussen een personage en iemand nieuw blijft altijd relatief groot. Geliefden bewegen zich makkelijker naar elkaar in het bijzijn van iemand nieuw. Het podium wordt altijd volledig benut, als er niemand nieuw aanwezig is, zitten de geliefden/ vrienden vaak relatief ver uit elkaar.
Op welke locaties speelt het stuk zich af? Hoe vinden de locatiewisselingen plaats?
Het stuk speelt zich af in het appartement van de twee hoofdfiguren. Er gebeuren geen locatiewisselingen, heel het verhaal speelt zich af binnen het appartement. Als er figuren opkomen, komen ze via de deur en als ze van het podium gaan, gaan ze naar de slaapkamer/ living of weer naar buiten…
In hoeverre draagt de belichting bij tot het geheel?
De belichting blijft binnen de scenes gelijk. Deze belichting is enkel van practisch nut, zodat de toeschouwers de acteurs kunnen zien, meer niet. De lichten gaan enkel aan en uit tussen twee scenes. Daarmee wordt een korte tijdsprong of gewoon de pauze middenin het stuk weergeven.
Wordt er gebruikgemaakt van multimediamiddelen (film, videoprojectie)? Zijn die functioneel?
Er wordt geen gebruik gemaakt van multimedia. Wel speelt er af en toe wat achtergrondmuziek. In het begin speelt de radio in de keuken als de hoofdrolspeler alleen thuis is. Zijn tegenspeler zet die meteen af. Als de tegenspeler gaat douchen zet de hoofdrolspeler de muziek weer eventjes op. De volgende keer wordt de muziek gebruikt om chaos en het komisch effect weer te geven als de personages elkaar achterna zitten, gaan lopen van elkaar en hopeloos situaties proberen op te lossen.
2 Evaluatie
Wat vind je van de voorstelling in zijn geheel? Geef een genuanceerd en onderbouwd antwoord.
Ik vond de voorstelling in zijn geheel leuk. Mijn verwachtingen waren niet hoog, omdat ik nog nooit een stuk van 'VREAK' gezien had. Het thema was heel luchtig en alledaags. Het ging over een (homo)koppel dat eindelijk nog eens een avondje gezellig met z'n tweetjes thuis was, en dan onverwacht een kleurrijk gezelschap over de vloer krijgt. Door dat gezelschap draait het gezellig avondje uit in een klucht. Het was goed geacteerd, waardoor het stuk overeind bleef. Het stuk is goed geschreven met voldoende psychologische inhoud. Een van de laatste minuten is er een gesprek tussen de twee hoofdrolspelers. Daar hebben ze het over hun relatie, en wat er net scheef zit. Dat stuk is prachtig onder woorden gebracht, iets wat hoogstwaarschijnlijk voor half België een probleem is in de relatie: het gebrek aan communicatie en het te weinig uitten van waardering voor elkaar. Daarna beloven ze elkaar eraan te werken. Als ik naar een toneel ga kijken ben ik altijd bang voor clichés. Op een gegeven moment riep de moeder van een van de geliefden: "Vandaag is de eerste dag van de rest van mijn leven!", gevolgd door nog enkele clichés. Ik voelde de afkeer al in mij opkomen. Maar voor ik "Oh nee, hier gaan we…" kon denken, riep haar zoon al iets in de aard van: "Moeder kan je je clichédiarree alstublieft stoppen?". Met onder andere deze uitspraak steeg mijn waardering voor het stuk. Het toneelstuk is goed geschreven met voldoende oog voor de realiteit en de nodige kritiek daarop.
Is het verhaal duidelijk opgebouwd?
Het verhaal is duidelijk opgebouwd. Het verloopt chronologisch met kleine sprongetjes vooruit in de tijd. Je maakt, vanaf er een personage opkomt, duidelijk kennis met dat personage, zonder dat het zichzelf voorstelt of dat iemand anders het personage expliciet moet voorstellen. De vragen die je hebt over een gebeurtenis worden meteen beantwoord, omdat er altijd een personage is dat ook van niks weet en dezelfde vraag stelt.
Hoe evalueer je de acteerprestaties?
Ik vond de acteerprestaties goed. Niet zeer goed maar ook niet slecht. Al kon je wel spreken van ‘overacting’. Toch heb ik mij amper gestoord aan de acteerprestaties, en dat wil al heel wat zeggen in mijn geval. Ik herinner me een voorstelling in 'Theater aan de stroom" waar ik me heel de voorstelling doodgeërgerd heb en waar ik nog liever gewoon naar huis ging dan de voorstelling verder uit te kijken. Dit enkel door de acteerprestaties. De acteerprestaties van de twee hoofdrolspelers, Mike en Thijs, vond ik het beste, gevolgd door die van Alexis, de moeder, de vader en dan die van Esther. De acteerprestatie van de vader zet ik redelijk ver naar achter, en dit omdat ik me stoorde aan zijn accent dat niet bij dat van de rest paste. Voor de rest heeft hij het ook niet slecht gedaan.
Leef je mee met de personages?
Ja, de situatie is zo realistisch dat je je perfect kan inleven en dat je echt meeleeft met de personages.
Spreekt de thematiek je aan?
Zoals ik al eerder vermeldde, was het een luchtig en alledaags thema. Een gezellig avondje met z'n tweetjes dat verstoord wordt door scheidende ouders en een vriendin met groot nieuws. In de war gestuurde plannen, iets waar je zefl helemaal geen vat op hebt, een avond die heleemaal uit de hand loopt... Iets wat velen wel al eens meegemaakt zullen hebben. Het was leuk om te zien. Het feit dat er holebi’s in meespelen kan hier amper als een thema gezien worden, omdat er amper aandacht aan besteed wordt of niet raar over gedaan wordt. Er zijn wel eventjes gesprekken tussen de ouders over hun zoon die in de war was rond zijn 25e. Ook was er bij de moeder enkele minuten verwondering over Alex die Alexis werd, maar verder werd er geen aandacht aan besteed en gingen de ouders er heel gewoon mee om. Toch spreekt dit aspect van het theater me ook aan. Ik vind het net belangrijk dat zo'n dingen als de normaalste zaak van de wereld worden gezien.
